Warner van Es (1952-2020)

Drie opera’s mocht Het Zingend Hart van Warner van Es uitvoeren: Socrates (1997), Kinderen van Medea (2009) en Job (2019). In een vroeg stadium kwam hij met zijn noten en speelde de passages die min of meer klaar waren voor op de piano. Hij hamerde ze bijna en riep delen van de tekst boven het geluid van de piano uit. En gaf begeesterd toelichting. Hoe Socrates zijn vonnis tot de gifbeker aanvaardt, hoe de kinderen van Medea haar en Jason ter verantwoording roepen als ze in de onderwereld komen, hoe Jobs vrouw na het verlies van haar kinderen hem en zelfs God ter verantwoording roept. Verhalen die weinig ruimte laten om schuld en leed uit de weg te gaan.

© Foto Marc de Haan

Warner repeteerde met grote gretigheid de muziek met ons koor. Hij kon enorm enthousiast worden van de geluiden bij het inzingen en daagde de zangers uit minder braaf te zijn, en zich volledig in de tekst en het drama in te leven. We herinneren vooral hoe hij de mannen van Het Zingend Hart aanspoorde in een bewerking van de Indonesische kecak-muziek die hij maakte voor het moment dat Socrates ter dood wordt veroordeeld: “Gemeen, gemener! Tègedo, getèdo!”

Allerlei geluiden die Warner interesseerden – dus ook de inzing-geluiden van het Hart – nam hij op en smolt ze tezamen in één toon. Deze gebruikte hij in de begeleiding van zijn opera’s met behulp van een ouderwetse bandrecorder – zelfs in 2019 nog. De dwingend aangehouden toon droeg bij aan de dramatische spanning en bood hem de mogelijkheid begeleiding en zangpartij zonder tonaliteit bij elkaar te brengen.

Tijdens de voorbereidingen van Job gaf Warner al aan dat dit zijn laatste opera zou zijn. Hij meende niet veel meer te zeggen te hebben. Wij hadden niet gedacht dat deze bewering zo definitief zou worden door zijn overlijden op 28 juli 2020. Het eerste lied dat Warner ons leerde was zijn bewerking van Lang zal hij leven. Hij had het geschreven als jong componist en gezongen op de begrafenis van zijn vader. Het Zingend Hart was erg blij dat het gevraagd werd dit lied te zingen bij het afscheid in de tuin van Warners huis.

Rita Hijmans (1948) groeide op in een muzikaal gezin en leerde hobo, fluit en piano spelen. Ze kwam in de cabaretwereld terecht en won met studentencabaret Patati Patata de derde prijs bij Cameretten. Na diverse uitstapjes – ze was onder meer fluitist in een Amerikaanse big band – haalde Hijmans op latere leeftijd haar conservatoriumdiploma. Ze legde zich toe op compositie en volgde lessen bij Daan Manneke en Burkhardt Söll. Van Hijmans zong Het Zingend Hart de koorstukken Herinnering aan Holland (1995), Ochtendnevel, Echnaton (beide 2008) en de De Coninck-cyclus (2011. Lees meer over Rita Hijmans op haar website.

Walther Stuhlmacher werd in 1961 in Tübingen (Duitsland) geboren. Na enkele jaren in Spanje als pianist gewerkt te hebben, kwam hij in 1986 naar Nederland. Hij studeerde aan het Koninklijk Conservatorium Den Haag onder andere Theorie der muziek en is sinds 1993 als docent muziektheorie verbonden aan de conservatoria van Amsterdam, Rotterdam en de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht. Daarnaast is hij werkzaam als componist en arrangeur, onder meer voor Het Zingend Hart. Het koor gaf in 1999 een CD uit van zijn koorwerken.