Muziekvoorstelling Steeds nog zwaait de lelie

14 juni 1999, Oerol, Terschelling
27 oktober 1999, Oud Katholieke Kerk, Delft

Regie en kostuums: Wilma Keizer

In Steeds nog zwaait de lelie wordt een wereld van dromen en verlangens gepresenteerd, waarin o.a. liedjes van de Comedian Harmonists, close harmony en modern getoonzette gedichten van de Nederlandse dichter/schilder Lucebert een flard van werkelijkheid creëren, die vervolgens weer oplost in het niets. Mannen voeren Pennies from Heaven-achtige dansjes uit, monniken schuiven voorbij, en Spaanse schonen worden verleid door de rode rozen en papavers van een Andalusische jongen.

De woorden Steeds nog zwaait de lelie zijn van Lucebert. Zijn bizarre teksten geven dromen en verlangens een vaste vorm, al was het maar voor even. Onder de indruk van een zangeres roept hij haar door de telefoon toe: ‘je bent de zeer zachte draad van mijn denkkracht / in het gewatteerde neusgat steeds nog / zwaait de lelie ik lucht / jawel jawel ik hemel je op!’ De zangeres hoort dit op haar beurt even aan en verbreekt dan de verbinding.